Aanvoelen wat een kind nodig heeft, of dat nu een grapje of time-out is, conciërge Mawiesja Laeven (47) heeft er natuurlijke voelsprieten voor. En dan te bedenken dat ze ‘nog maar’ vier jaar op een school werkt. Ze begon op de Steijaert, maar maakt nu haar meeste uren op MeerWaarde.
%20(19).webp)
Kun je ons vertellen hoe je bij MorgenWijzer terecht bent gekomen als conciërge? “Dat is een bijzonder verhaal. Onze zoon en dochter gingen vroeger naar de Steijaert, dus ik ben al jaren bekend met deze school. Ik werkte in de koffie-automatenbranche, dus daar bleef het bij. Tot de coronaperiode aanbrak, er minder werk was en ik in goed overleg met mijn werkgever ben gestopt. In die tijd zat mijn nichtje op de Steijaert en heeft mij op een gegeven moment met een smoes mee naar school genomen. Ze klopte op de deur van directeur Judith van Opstal en zei: ‘Dit is onze nieuwe conciërge!’ Dat klonk wel heel simpel, maar er was wel degelijk een vacature en het leek me serieus leuk. Ik voerde een paar goede gesprekken met Judith en werd dus écht de nieuwe conciërge. Ik startte in 2020 voor twaalf uur in de week en ben nooit meer weggegaan, zo fantastisch vind ik het. Inmiddels werk ik ook op MeerWaarde - voor 28 uur in de week - en heb het daar net zo naar mijn zin. Dat had mijn nichtje dus goed aangevoeld!”.
Wat is er zo mooi aan het vak conciërge? “Wat niet? Dat meen ik echt. Het is de afwisseling die het zo ontzettend leuk maakt. Natuurlijk heb ik praktische taken uit te voeren. Zo heb ik het voorraadbeheer onder mijn hoede en zorg ervoor dat dingen gemaakt worden die kapot zijn. Dat soort zaken gaan me gelukkig makkelijk af. Want ik ben van kinds af aan al handig, net als mijn vader die ook altijd in het onderhoud heeft gezeten. Maar het állerbelangrijkste vind ik dat het goed gaat met de kinderen en de leerkrachten. Ik spring daarvoor bij waar ik kan. Door een kind even uit de klas te halen als dat nodig is bijvoorbeeld, maar vaak is naast een kind gaan zitten ín de klas al voldoende om het weer goede prikkels te laten krijgen en weer te kunnen focussen.”
Je bent je dus heel bewust van het belang van een goed pedagogisch klimaat in de school. “Ja, heel erg! De kinderen gaan bij mij ook altijd voor. Natuurlijk moeten de klusjes in en rond de school gedaan worden en als er iets acuuts op dat vlak gebeurt gaat dát voor, maar in principe hebben de kinderen mijn focus. Ik heb hier ook heel fijne gesprekken over met zowel directeur Judith van Opstal van de Steijaert als Eveline Vos van MeerWaarde. Ze nodigen me regelmatig uit voor vergaderingen, zodat we allemaal vanuit dezelfde visie werken. Daarnaast geven zij mij álle vrijheid om mijn werk op mijn manier te doen. Zo heb ik serieuze dyslexie waarover ik regelmatig geintjes maak, maar ook serieuze gesprekken over voer. Tegen kinderen die ook dyslexie hebben, zeg ik bijvoorbeeld: ‘Dat geeft toch helemaal niks? Het gaat goed komen hoor! Kijk eens waar Mawies nu staat!’ Ik probeer alles van de positieve kant te bekijken en ik merk dat dat werkt.”
Zijn er momenten die je altijd bij zullen blijven? “Heel veel. Ik ben al mee op kamp geweest, op schoolreisje, heb meegeholpen met de musical van groep 8 en noem hier bewust ook de tussenschoolse opvang die ik twee keer per week met veel plezier samen met Bas Meijer van kinderopvang Junis verzorg. Daar geniet ik intens van, want je voelt hoe belangrijk het is dat er vaste gezichten op het schoolplein staan. Zo houd je ook buiten de lessen zicht op de kinderen en ontstaan er veel minder snel ‘brandjes’. Alles voor een goede flow in de school.”
Laat je gegevens achter, kom langs voor een kop koffie of thee en maak kennis met MorgenWijzer
